نظام سرمایه داری به زبان ساده

1- سرمایه محوری:(capitalism) را ماركسیست‏ها ،به سرمایه‏داری ترجمه كرده‏اند به این دلیل كه آنها با اصل سرمایه مخالف بوده و هر گونه سرمایه‏داری به معنای لغوی آن را بر نمی‏تابیده و مخالفت خود را با تمامی سرمایه‏داران ابراز داشته‏اند. 2 ـ این ترجمه ناقص از این كلمه، سبب شده كه معنای این كلمه خوب روشن نشده و لوازم معنایی آن به وضوح دیده نشود. در سرمایه محوری، سرمایه در مركز واقع می‏شود و همه اقتصاد بر خود سرمایه استوار گشته و بر محور قانون سرمایه می‏چرخد پس تحلیل سرمایه و لوازم آن ما را به تحلیل دقیق سرمایه محوری سوق خواهد داد. 3 ـ محور در سرمایه محوری افزایش سرمایه است و اخلاق آن نیز همین است كه تراكم سرمایه، هر چه بیشتر (جمله مشهور ماركس: تراكم، تراكم. این است شعار آسمانی). پس بانكداری در این نظام یك اصل است و بانكداری هم رشد سرمایه است و سرمایه را بر سرمایه می‏افزاید كه آن نیز ربا نام دارد. 4 ـ در هر جامعه‏ای كه محور اقتصادی آن سرمایه محوری باشد، ربا در آن راه می‏یابد مثل جامعه ایرانی بعد از جنگ كه سرمایه محوری در آن محور واقع شد و امروزه ربا، تاروپود اقتصاد ایرانی را از روستاها تا شهرها و از بانك‏های خصوصی و عمومی تا بازارهای سنتی طی كرده است. 5 ـ سرمایه محوری به دنبال ارزش افزوده بر سرمایه به وسیله خود سرمایه است نه با كار و عمل. به همین دلیل سرمایه محوری فقط قانون پول را می‏شناسد و بس، قانونی كه فقط پول بر پول افزاید پس اقتصاد پول بر این مبنا شكل یافته و اساس آن بر قانون بانكی قرار داده شده است. كه چگونه با بالا بردن و پایین آوردن نرخ سود و ربا، به اقتصاد پولی سروسامان داد، و پول بر پول افزوده شود. 6 ـ اینجاست كه ظلم و بی‏عدالتی عظیمی رخ می‏دهد به این صورت كه بانك‏ها پول را قرض می‏دهند و بر قرض‏های خود، سودهایی معین می‏كنند و از مابه التفاوت سوددهی به پول‏های پس انداز مشتریان خود و پول‏های قرض داده شده، به عنوان سرمایه افزوده بانك‏ها استفاده می‏كند كه هر روز بر آن افزوده می‏شود چون درصد سوددهی به مشتریان همیشه از سودی كه از مقروض‏های مشتریان خود می‏گیرد، بسیار كمتر است و این رمز پایداری بانكداری امروز است كه پول روی پول می‏آید. 7 ـ كسانی كه از بانك پول ربائی می‏گیرند، مجبورند كه یك نوع تلاش بی اجر و مزد و بی حدی انجام دهند كه اول بتوانند اصل پول را به اضافه سود بانكی برگردانند و در همین حال بتوانند سودی هم از قبل آن پول به دست بیاورند تا فقط حمال بانكی نباشند و بتوانند آینده خود را بسازند. پس این نظام پولی ظلم زیادی را بر عاملان تحمیل می‏كند. 8 ـ عامل اگر رئیس یك كارخانه باشد، فشار نهایی خود را بر مدیران و كارگران خواهد گذاشت تا بتواند سوددهی داشته باشد و گر نه سرمایه خود را یكجا به بانك واگذار خواهد كرد و از همین جاست كه كارگزاران بانكی در واقع بر كارگران و مدیران ظلم بی حد روا می‏دارند تا سود بانكی و سود، تأمین شود و از همین ظلم‏های متراتب به عنوان رشد اقتصادی و عقلانیت اقتصادی ،نام برده می‏شود. 9 ـ اگر كارگزار بانكی نتواند سود و اصل پول را برگرداند، بانك در سرمایه او نیز شریك خواهد شد و یا حتی ملك و املاك را به نفع خود مصادره می‏كند. به این ترتیب «غارت سرمایه‏ها» توسط بانك‏ها نیز شكل می‏گیرد و این غارت از یك طرف بر قدرت بانك‏ها و از طرف دیگر بر كارگزاران، فقر و نداری را خواهد افزود. كه این خود از مظاهر دیگر بی‏عدالتی در جامعه است. 10 ـ از آنجا كه انحصارطلبی نتیجه چنین اقتصادی است، بانك مركزی كشورهای سرمایه محور در اقتصاد پولی دخالت می‏كند و با بالا و پایین بردن سوددهی بانكی و نرخ سود بانكی اجازه ركود (پول كم و كالای بسیار) و تورم (پول بسیار و كالای كم) را نمی‏دهد. چون در این صورت روند به سود سرمایه محور (صاحبان بانك‏ها) نبوده و رشد پولی در جامعه متوقف می‏شود. پس با این مكانیسم نیز از عدالت خبری نخواهد بود چون این مكانیسم به دنبال عدالت نیست بلكه به دنبال تعدیل عرضه و تقاضا است. 11 ـ جهانی سازی امریكائی به معنای ایجاد بانك مركزی جهانی است كه پول واحد جهانی (دلار) را با كم و زیاد كردن سود بانكی تنظیم خواهد كرد. به عبارتی كلّ نظام پولی جهانی تحت یك نظام پولی بانكی بودن؛ هدف اصلی نظریه و پروژه جهانی سازی است پس جهانی تحت بانك مركزی جهانی، دارای یك «ظلم بی پایان» خواهد شد كه سراسر سرزمین را خواهد پوشانید. 12 ـ شكست پول واحد اروپائی (یورو) اقتصادهای ملی كشورها را به بنگاه‏های اقتصادی تحت نفوذ بانك‏های امریكائی و جهان را به عنوان عوامل اجرائی (صف) و امریكا را به عنوان عامل سیاست‏گزاری(ستاد) تبدیل خواهد كرد. پس آلودگی هوا و محیط زیست و آرزوی اجتماعی و…. همه و همه سهم كشورهای دیگر خواهد شد و امریكا بعنوان یك كشور بانكی و اداری بسیار تمیز خواهد بود و آنگاه نظام نوین جهانی تحقق پیدا كرده است. دکتر ابراهیم فیاض