جادوگری یعنی؛ به کار بستن حیله‌هایی که بتوان قوانین طبیعت را دور زد. جادوی اقتصادی یعنی؛ چاپ اسکناسی که فرای قوانین طبیعی کار و تولید ثروت، ارزشمند باشد و بتوان با آن دارایی دیگران را کسب کرد.
دیوید کورتن در کتاب سرمایه‌داری فردا می‌گوید که «خلق پول؛ خلق ثروت نیست بلکه خلق بدهی است». و خلق بدهی موجب تورم، ضرر و زیان جامعه و مصداق کلاهبرداری است.
چاپ اسکناس بدون پشتوانه اگر باطل و محکوم است؟ چرا صرفاً برای توده مردم ممنوع می‌باشد؟ و دولت‌ها حق دارند به هر نحو و میزانی اسکناس چاپ کنند؟ آن چیزی که مجوز چاپ پول برای دولت‌ها را صادر می‌کند، «علم منحط اقتصاد» است، که بدهی را لازمه حیات اقتصادی و رشد و پیشرفت می‌داند. حال آن‌که با این توجیه غلط دولت‌ها هر کدام به نحوی در یک رقابت فرسایشی اقدام به چاپ اسکناس می‌کنند و بار مالی هزینه‌های خود را به مردم خود و دیگر کشورها تحمیل می‌نمایند. به طوری که امروزه آمریکا، ژاپن و چین جز مقروض‌ترین و بدهکارترین دولت‌ها می‌باشند. به طوری که بنا به گفته برنده نوبل اقتصادی جوزف استیگلیتز علم اقتصاد دیگر پاسخگو نیست و در حال سقوط آزاد است.
و چه زیبا در قرآن آمده است که «صنعی که رقم زدند حیله جادوگران است، و ساحر هر جا رود رستگار نمی‌شود». (طه: ۶۹)
پ.ن: قطعه‌ای از سریال خانه کاغذی (https://t.me/hasanabbasi_students/20512?single) (بازیگر مرد سر دسته دزدها از ضرابخانه ملی، و بازیگر زن بازرس و نماینده قانون)
مقاله: ابراهیم نجفی
ادامه دارد
