ابو بصیر از امام صادق علیه السلام پرسید: حكم رباخوار بعد از روشن بودن حكم ربا براى وى چیست؟ حضرت فرمودند: تأدیب مى شود و اگر (براى بار دوم) ربا گرفت باز تأدیب مى شود و (براى بار سوّم) اگر ربا گرفت، كشته مى شود.
سرویس جهان اسلام«شیعه نیوز» :
حدیث (1) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
اِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ لَعَنَ آكِلَ الرِّبا وَمُؤكِلَهُ وَكاتِبَهُ وَشاهِدَیْهِ؛
خداى عزوجل رباخوار و ربا دهنده و نویسنده و شاهد بر آن را لعنت كرده است.
امالى صدوق، ص 346
حدیث (2) امام صادق علیه السلام :
دِرْهَمُ رِبا أَعْظَمُ عِنْدَ اللّه مِنْ سَبْعینَ زِنْیَةً بِذاتِ مَحْرَمٍ فى بَیْتِ اللّه الْحَرامِ؛
یك درهم ربا نزد خداوند سنگین تر است از هفتاد بار زنا كردن با محارم در خانه خدا.
نورالثقلین، ج 1، ص 295، ح 1177
حدیث (3) امام باقر علیه السلام :
إِنَّما حَرَّمَ اللّه عَزَّوَجَلَّ الرِّبا لِئَلاّ یَذْهَبَ الْمَعْروفُ؛
خداى عزوجل ربا را حرام فرمود تا احسان كردن از بین نرود.
وسائل الشیعه، ج 12، ص 425، ح 10
حدیث (4) امام صادق علیه السلام :
آكِلُ الرِّبا لایَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیا حَتّى یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطانُ؛
ربا خوار از دنیا نرود، تا آن كه شیطان دیوانه اش كند.
بحارالانوار، ج 103، ص 120، ح 30
حدیث (5) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
یا عَلىُّ… لاتُصادِقْ آكِلَ الرِّبا فَإِنَّهُ یُبارِزُ اللّه لأَِنَّ اللّه تَعالى قالَ: (فَإِنْ لَمْ تَفْعَلوا فَأْذَنوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّه وَرَسولِهِ)؛
اى على: با رباخوار رفاقت نكن، زیرا او با خداوند به مبارزه برخواسته، چون خداوند متعال مى فرماید: «اگر دست از رباخوارى برنداشتید پس به خدا و رسولش اعلان جنگ دهید».
میراث حدیث شیعه، ج 2، ص 46، ح 189
حدیث (6) امام على علیه السلام :
مَعاشِرَ النّاسِ، اَلفِقْهَ ثُمَّ الْمَتْجَرَ ، وَاللّه لِلرِّبا فى هذِهِ الاُْمَّةِ أخْفى مِنْ دَبیبِ النَّمْلِ عَلَى الصَّفا؛
اى مردم! ابتدا احكام را یاد بگیرید، سپس تجارت كنید! به خدا قسم كه ربا در میان این امت ناپیداتر از حركت مورچه بر روى تخته سنگ است.
بحارالانوار، ج 103، ص 117، ح 16
حدیث (7) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
أتَیْتُ لَیْلَةً اُسْرِىَ بى عَلى قَوْمٍ بُطونُهُم كَالْبُیوتِ فیهَا الْحَیّاتُ تُرى مِنْ خارِجِ بُطونِهِمْ فَقُلْتُ: مَنْ هؤُلاءِ یا جَبْرَئیلُ؟ قالَ: هؤُلاءِ أَكَلَةُ الرِّبا؛
شبى كه به معراج رفتم برمردمى گذشتم كه شكم هایشان چون خانه اى بود و در آنها مارهایى وجود داشت كه از بیرون شكمهایشان دیده مى شد. پرسیدم: اى جبرئیل اینها كیستند؟ گفت: اینان رباخوارانند.
كنزالعمال، ج 4، ص 107، ح 9766
حدیث (8) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
مَنْ أَكَلَ الرِّبا مَلأََ اللّه عَزَّوَجَلَّ بَطْنَهُ مِنْ نارِ جَهَنَّمَ بِقَدْرِ ما أَكَلَ ، وَإِنِ اكْتَسَـبَ مِنْهُ مالاً لایَقْبَلُ اللّه تَعالى مِنْهُ شَیْـئا مِنْ عَمَلِهِ ، وَلَمْ یَزَلْ فى لَعْنَةِ اللّه وَالْمَلائِكَةِ ما كانَ عِنْدَهُ مِنْهُ قیراطٌ (واحِدٌ)؛
هر كس ربا بخورد خداوند عزوجل به اندازه ربایى كه خورده شكمش را از آتش دوزخ پر كند و اگر از طریق ربا مالى به دست آورد، خداى تعالى هیچ عمل او را نپذیرد و تا زمانى كه قیراطى (كمترین مقدار) از مال ربا نزدش باشد، پیوسته خداوند و فرشتگانش او را نفرین كنند. پ
ثواب الاعمال، ص 285
حدیث (9) امام صادق علیه السلام :
إِنَّهُ لَو كانَ الرِّبا حَلالاً لَتَرَكَ النّاسُ التِّجاراتِ وَما یَحْتاجونَ إِلَیْهِ فَحَرَّمَ اللّه الرِّبا لِیَفِرَّ النّاسُ مِنَ الْحَرامِ إلَى الْحَلالِ وَ إِلَى التِّجاراتِ وَ إِلَى الْبَیْعِ وَالشِّراءِ فَیَبْقى ذلِكَ بَیْنَهُمْ فِى الْقَرْضِ؛
براستى، اگر ربا حلال بود، مردم تجارت و تلاش براى معاش را رها مى كردند. به همین دلیل خداوند ربا را حرام كرد تا مردم از حرام به حلال و تجارت و خرید و فروش رو بیاورند و به یكدیگر قرض بدهند.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 567، ح 4937
حدیث (10) امام صادق علیه السلام :
لَمّا سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللّه عَزَّوَجَلَّ : (یَمْحَقُ اللّه الرِّبا وَیُرْبِى الصَّدَقاتِ) وَقَد أَرى مَنْ یَأْكُلُ الرِّبا یَرْبُو مالُهُ؟ ـ : فَأَىُّ مَحْقٍ أَمْحَقُ مِنْ دِرْهَمِ رِبا یَمْحَقُ الدّینَ فَإِنْ تابَ مِنْهُ ذَهَبَ مالُهُ وَافْتَقَرَ؛
مردى از امام صادق علیه السلام درباره آیه «خداوند ربا را نابود مى كند و صدقات را افزایش مى دهد» سئوال كرد و گفت: گاه كسى را مى بینم كه ربا مى خورد و با این حال ثروتش زیاد مى شود؟ حضرت فرمودند: كدام نابودى، نابود كننده تر از یك درهم ربا كه دین را نابود مى كند. كه اگر توبه هم كند ثروتش از دست مى رود و فقیر مى شود.
تهذیب الاحكام، ج 7، ص 19، ح 83
حدیث (11) امام رضا علیه السلام :
اِعْلَمْ ـیَرْحَمُكَ اللّه ـ اَنَ الرِّباحَرامٌ سُحتٌ،مِنَ الكَبائِرِ وَ مِمّا قَدْ وَعَدَ اللّه عَلَیْهِ النّارَ فَنَعوذُ بِاللّه مِنْها، وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلى لِسانِ كُلِّ نَبىٍّ وَفى كُلِّ كِتابٍ؛
خدایت رحمت كند! بدان كه ربا حرام و از گناهان كبیره است و خداوند بر آن وعده آتش داده است پس پناه مى بریم به خدا از آتش. ربا را همه پیامبران و همه كتاب هاى آسمانى حرام كرده اند.
فقه الرضا، ح 256
حدیث (12) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
اِذا ظَهَرَ الزِّنا وَ الرِّبا فى قَرْیَةٍ فَقَدْ اَحَلّوا بِاَنْفُسِهِمْ عَذابَ اللّه ؛
هرگاه زنا و ربا در جایى آشكار شود، مردم آنجا خود را در عذاب خدا افكنده اند.
نهج الفصاحه، ح 218
حدیث (13) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
اِنَّ اَخْوَفَ ما اَخافُ عَلى اُمَّتى مِنْ بَعْدى هذِهِ الْمَكاسِبُ المُحَرَّمَةُ وَ الشَّهْوَةُ الخَفیَّةُ وَ الرِّبا؛
آنچه بیش از هر چیز بر امتم بعد از خود مى ترسم، درآمدهاى حرام، هواپرستى پنهان و رباست.
بحارالانوار، ج 103، ص 54، ح 26
حدیث (14) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
یَاْتى آكِلُ الرِّبا یَوْمَ القیامَةِ مُخْتَبِلاً یَجُرُّ شَقَّیْهِ، ثُمَّ قَرَاَ: لا یَقومونَ اِلاّ كَما یَقومُ الَّذى یَتَخَبَّطُهُ الشَّیطانُ مِنَ الْمَسِّ؛
رباخوار روز قیامت دیوانه محشور مى شود و بر سر خود مى زند. سپس این آیه را قرائت فرمودند: (ربا خواران) بپاى نمى خیزند جز مانند آن كس كه شیطان، بواسطه تماس او را آشفته حال مى سازد.
الدرالمنثور، ج 1، ص 364
حدیث (15) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
اَلرِّبا وَ اِنْ كَثُرَ فَاِنَّ عاقِبَتَهُ تَصیرُ اِلى قُلٍّ؛
سود ربا گرچه بسیار باشد ولى سرانجام به كمى (و بى بركتى) مى گراید.
كنزالعمال، ج 4، ص 105، ح 9758
حدیث (16) امام كاظم علیه السلام :
عَنْ عَلىِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ اَخیهِ موسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلام قالَ: وَ سَاَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ اَعْطى رَجُلاً مِاَةَ دِرْهَمٍ عَلى اَنْ یُعْطیَهُ خَمْسَةَ دَراهِمَ اَوْ اَقَلَّ اَوْ اَكْثَرَ قالَ: هذَا الرِّبَا الْمَحْضُ؛
على بن جعفر مى گوید: از برادرم امام كاظم علیه السلام در مورد مردى كه صد درهم قرض به دیگرى داد به این شرط كه پنج درهم یا كمتر یا بیشتر به او بدهد پرسیدم؟ فرمودند: این عمل رباى محض است.
وسائل الشیعه، ج 13، ص 108، ح 7
حدیث (17) امام رضا علیه السلام :
لَیْسَ بَیْنَ الْوالِدِ وَ وَلَدِهِ رِبا وَ لا بَیْنَ الزَّوْجِ وَ الْمَرأَةِ رِبا؛
بین پدر و فرزند و بین شوهر و همسرش ربا (حرام) نیست.
فقه الرضا، ص 258
حدیث (18) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
لَیْسَ بَیْنَنا وَ بَیْنَ اَهْلِ حَرْبِنا رِبا، نَأْخُذُ مِنْهُمْ اَلْفَ اَلْفِ دِرْهَمٍ بِدِرْهَمٍ وَ نَاْخُذُ مِنْهُمْ وَ لا نُعْطیهِمْ؛
بین ما و دشمنانمان، ربا (حرام) نیست، از آنان هزاران درهم در مقابل یك درهم مى گیریم ـآرى، از آنان ربا مى گیریم و به آنان ربا نمى دهیم.
وسائل الشیعه، ج 12، ص 436، ح 2
حدیث (18) امام صادق علیه السلام :
عَنْ اَبى بصیرٍ قال: قُلْتُ: آكِلُ الرِّبا بَعْدَ البَیِّنَةِ؟ قالَ: یُؤَدَّبُ فَاِنْ عادَ اُدِّبَ فَاِنْ عادَ قُتِلَ؛
ابو بصیر از امام صادق علیه السلام پرسید: حكم رباخوار بعد از روشن بودن حكم ربا براى وى چیست؟ حضرت فرمودند: تأدیب مى شود و اگر (براى بار دوم) ربا گرفت باز تأدیب مى شود و (براى بار سوّم) اگر ربا گرفت، كشته مى شود.
كافى، ج 7، ص 242، ح 9
حدیث (19) امام صادق علیه السلام :
لَوْ اَنَّ رَجُلاً وَرِثَ مِنْ اَبیهِ مالاً وَ قَدْ عَرَفَ اَنَّ فى ذلِكَ الْمالِ رِبا وَلكِنْ قَدِ اخْتَلَطَ فِى التِّجارَةِ بِغَیْرِهِ حَلالٍ كانَ حَلالاً طَیِّبا فَلْیَأْكُلْهُ وَ اِنْ عَرَفَ مِنْهُ شَیْئا إنَّهُ رِبا فَلْیَأْخُذْ رَأْسَ مالِهِ وَلْیَرُدَّ الرِّبا؛
اگر كسى از پدرش مالى به ارث ببرد و بداند كه در آن مال ربا وجود دارد، ولى مال ربوى با مال هاى دیگر مخلوط شده، آن مال براى او حلال و پاكیزه است و مى تواند از آن استفاده كند، و اگر به ربوى بودن مقدار مشخصى از آن یقین دارد باید اصل مال را براى خود بردارد و مال ربوى را به صاحبش رد نماید.
كافى، ج 5، ص 145، ح 4
حدیث (20) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
مَن باعَ وَ اشتَرَی فَلیَحفَظ خَمسَ خِصال وَ إلّا فَلا یَشتَرینَّ وَ لَا یَبیعَنَّ: ألرِّبا وَ الحَلفَ وَ کِتمانَ العَیبِ وَ الحَمدَ إذا باع وَ الذَّمَّ إذا اشتَرَی.
هر که تجارت می کند باید از پنج چیز دوری گزیند و گرنه اصلا خرید و فروش نکند: ربا، قسم خوردن، کتمان عیب، تعریف از کالایی که می فروشد و بدگویی از کالایی که می خرد
كافى، ج 5، ص 150
منبع: شیعه نیوز
