معصیت,ها مثل آهن ربا و لقمه ,حرام, مانند ذرّات آهن است، وقتی كه انسان در وجودش لقمه حرام نباشد، می‌تواند از كنار معصیت‌ها عبور كند و خود را نگه دارد، امّا وقتی كه لقمة حرامی را خورد، از كنار معصیت كه می‌گذرد، مجذوب آن می‌شود، این خاصیت درونی نان و لقمه حرام است.
منِ‌آهن ربا، ذرّه آهن را هر كجا كه باشد، به سمت خود می‌كشد. اگر یك مقدار پنبه را از كنار یك آهن ربا عبور دهید، آهن ربا كششی نسبت به پنبه ندارد، امّا اگر مقداری خرده آهن را درون پنبه قرار دهیم، در این حالت پنبه به سمت آهن ربا كشیده شده و جذب آن می‌شود.
در این‌جا خود پنبه جذب نمی‌شود؛ بلكه براده‌های آهنی كه با خود آهن ربا هم جنس هستند، به سمت آن كشیده می‌شوند.
معصیت‌ها مثل آهن ربا و لقمه حرام مانند ذرّات آهن است، وقتی كه انسان در وجودش لقمه حرام نباشد، می‌تواند از كنار معصیت‌ها عبور كند و خود را نگه دارد، امّا وقتی كه لقمة حرامی را خورد، از كنار معصیت كه می‌گذرد، مجذوب آن می‌شود، این خاصیت درونی نان و لقمه حرام است.
امّا لقمه صددرصد ,حلال, كه انسان كار صحیح درستی را انجام داده است و اجرت طیّب و صحیح و طاهری را در مقابل آن به انسان داده‌اند؛ وقتی كه این لقمه را انسان مصرف می‌كند، از كنار عبادات كه می‌گذرد، عبادات او را جذب می‌كنند، از كنار امامزاده كه می‌گذرد، به زیارت آن میل و گرایش پیدا می‌كند. میل و گرایش به مسجد، روضه و تربت شهدا پیدا می‌كند و این جزو خاصیت و ذات لقمه‌ای است كه از همه جهت حلال باشد.
هنگامی كه انسان آن را مصرف می‌كند، در او نوری را ایجاد می‌كند. همه طاعات و عبادات، جذابیّت و گیرایی دارند؛ ولی همه آن‌ها با لقمه حلال سنخیّت دارند، نه تنها با لقمه حلال، با مسكن و لباس حلال و امثال این‌ها هم سنخیّت دارند. در محلّی كه از راه حلال به دست آورده‌اید، موقع نماز كه فرا می‌رسد، نسبت به نماز شوق و رغبت پیدا می‌كنید، امّا اگر از راه حرام به دست بیاید، وقتی كه در آن محل غیبت انجام شود، نسبت به غیبت میل پیدا می‌كنید و قوه جلوگیری كم می‌شود. حلال و حرام وقتی مخلوط شود، طاعات و معصیت هم با هم مخلوط می‌شود.
از كتاب «پندها و اندرزها» – ,آیت الله حائری شیرازی,
منبع:وبلاگ مسجدچهارده معصوم(ع)
