حجت الاسلام دانشمند: از گرسنگی بمیرید اما «وام نگیرید»، به همین مشکلاتتان بسازید اما خودتان را گرفتار نکنید. بانکها نشسته‌اند و برای مغازه‌تان نقشه می‌کشند، برای خانه‌تان، برای باغتان، برای زمین‌تان، برای پولتان، والا اینطور نمی‌توانند ساختمان درست کنند. اینها ظلم نیست؟ نیست؟ میلیارد میلیارد بدون هیچ زحمتی به یک نفر وام بدهند، بخورد و برود. اما من و تو بخواهیم 20 تومان وام بگیریم، سه‌سال باید در نوبت بمانیم. و به قدر دویست میلیون هم آبرویمان را ببریند. برای 20 تومان وام صد برابر آن سند بگیرند. اما بابک زنجانی پیش می‌آید، می‌گوییم سند از او چه گرفتید؟ می‌گویند رفاقتی دادیم! چرا وام را به ما نمی‌دهید؟ مگر کسی می‌تواند این‌مقدار پول را بخورد؟ معلوم است دست بقیه هم در کاسه است.اینها ظلم نیست؟
دولت‌ها به روزی می‌رسند و الان رسیده‌اند، دروغ می‌گویند مثل آب‌خوردن! ملت به دولت؛ دولت به ملت. همه به هم دروغ می‌گویند! کار به جایی می‌رسد که امام باقر علیه السلام می‌فرماید: «مردان شرافتمند و ثروتمند آرزوی مرگ میکنند! فقرا که مرده‌اند» پول‌دارها می‌گویند خدایا مرگ ما را برسان.
