ربا خواری آسان ترین وسيله برای نابودی و به بردگی کشيدن مردم جهان1

وقتی  مردم بدهکار و وامدار میشوند  کم کم  ,برده, می شوند .

سياستمداران ,فراماسون, و یا وابسته به استعمارگران جهانی، بوسيله وضع قوانين رباخواری، ماليات های سنگين ومتفاوت و انتشار نامحدود پول، به آسانی سرمایه های مردم را به جيب اربابان بانکدار و فراماسون خود منتقل کرده و هرروز مردم را فقيرتر کرده و اربابان خود را ثروتمندتر می کنند.

این سياست های اقتصادی بسيار کارآمد، توسط سياستمدارانی که شيفته خدمت هستند اجرا شده با همکاری روحانيونی که فقط دغدغه دین دارند حمایت شده، با سکوت روشنفکران ادامه پيدا کرده، بهره های کمر شکنش از مردم خداجوی و هميشه در صحنه گرفته شده و سود حاصل از این سياستهای اقتصادی و بانکداری کاملا پاک، به جيب سرمایه داران هميشه در پشت صحنه می رود.

 

مسئله رباخواری در ادیان الهی

رباخواری در تمامی ادیان الهی از جمله یهودیت، مسيحيت و اسلام کاملا ممنوع و حرام شناخته می شده است.البته بعد از تحریفاتی که در دین

یهود بوجود آمد ربا خواری یا اخذ بهره از پول از غير ,یهودیان, اشکالی نداشت اما در دین مسيح، تا پایان قرن سيزدهم که کليسا در اروپا حکومت می راند، رباخواری در حکم ارتداد و خروج از دین بر شمرده می شد و بشدت منع می شد. با کمال تاسف برخلاف تصور اکثریت غریب به اتفاق مردم جهان، روحانيون ادیان مختلف، چه در یهودیت، مسيحيت و اسلام، بشدت دچار فساد اخلاقی و مالی هستند و با سرمایه داران، سياستمداران و نظاميان در فریب دادن، به بردگی کشيدن و نابودی مردم خود شریک هستند.

بطور مثال توجه کنيد که رباخواری در مسيحيت، کاملا حرام و ممنوع تلقی شده و حکمش نيز ارتداد می باشد اما صدها سال است که روحانيون بلند پایه مسيحی مانند ,پاپ, و ,اسقف های اعظم,، نه تنها به هيچ وجه به سياستمدارانی که  مجریان سياست های رباخواری اربابان سرمایه داران خود هستند اعتراضی نمی کنند بلکه در این جنایت عظيم  اقتصادی با آنان شریک نيز می شوند و بدین وسيله ملت های خود را به آسانی به بردگی کشيده و نابود می کنند.

این سياست ها یا بهتر بگویيم جنایات اقتصادی نه تنها در کشورهای مسيحی و غير مسيحی جهان اجرا می شوند، بلکه در کشورهای اسلامی نيز با شدت بسيار بيشتری دنبال می شود. جالب تر اینجاست که در هيچ دینی مانند اسلام، آنقدر احادیث و روایات و آیات الهی در منع و حرام شمردن رباخواری وجود ندارد اما بيشترین رباخواری و کسب بهره بيشتر از پول در کشورهای اسلامی می باشد.

مسئله رباخواری در دین اسلام

در دین اسلام و در احادیث بسيار و بخصوص در کتاب مقدس مسلمانان یعنی ,قرآن, نيز آیه های بسياری درباره حرام بودن رباخواری آمده و این عمل بشدت منع شده تا آنجا که خداوند در یکی از آیه های قرآن می فرماید : “

اگر دست از رباخواری نکشيد، بدانيد که با خدا و رسول او به جنگ برخاسته اید …”

پيغمبر اسلام در حدیثی می فرماید : “بدترین کسب های ربا خواری است.”

,حضرت علی (ع), می فرماید : “زمانی که خداوند بخواهد مردمی را نابود کند، ربا در ميانشان رواج پيدا می کند،  یعنی ,ربا, موجب نابودی می گردد.”

 

اما سوال بسيار مهمی را که، چه ,یهودیان,، مسيحيان، مسلمانان و چه از دین برگشتگان باید از خود بپرسند این است که : چرا روحانيون بلند پایه در ادیان مختلف مانند یهودیت، مسيحيت و اسلام، با وجود اینکه از پایگاه اجتماعی بسيار بالایی در جامعه برخوردارند و مکررا بر اجرای دستورات دینی تاکيد می کنند و توانایی جلوگيری از این جنایات اقتصادی را دارند، به هيچ وجه بر حرام بودن رباخواری اشاره ای نمی کنند و برای نجات مردم، آنان را به مخالفت با سياستمداران و سرمایه داران بانکداری که آنان و دیگر ملت های جهان را به بردگی می کشند فرا نمی خوانند ؟

 

ریشه های فقر و فساد

فقر و فحشاو بی حجابی نتیجه ربا خوری است

 برای مبارزه با فقر و فساد، یعنی دو آفت بزرگ زندگی اجتماعی و اقتصادی، باید ابتدا به علل آنها توجه کرد. تا وقتی که این علت‌ها از میان نرود، فقر و فساد ناگزیر به اشکال مختلف باز تولید خواهد شد. فقر از لحاظ اقتصادی عمدتا دو چهره دارد: بیکاری و درآمد ناکافی. فساد الزاما وابسته به فقر نیست، اما فقر ممکن است زمینه ساز گرایش به فساد باشد. فساد اقتصادی اساسا عبارت است از: سوء استفاده از قدرت و امتیازات ویژه و کم و بیش انحصاری در جهت کسب درآمدهای خارج از چارچوب قانون یا عرف اقتصادی جامعه، حال باید دید چه عواملی این پدیده را در جامعه رشد می‌دهند.

بیکاری یک پدیده اقتصادی است که علت‌ آن مازاد عرضه نیروی کار نسبت به تقاضا برای نیروی کار است. این پدیده نشانه وضعیت رکود یا عدم رونق اقتصادی است. به عبارت دیگر، عدم تمایل بنگاه‌های بالفعل و بالقوه اقتصادی برای تولید بیشتر و استخدام نیروی کار، عامل اصلی گسترش بیکاری است. بنگاه‌ها زمانی تولید را افزایش می‌دهند که تولید سودآور باشد و زمانی به استخدام نیروی کار دست می‌یازند که بازدهی اقتصادی نیروی کار بیش از دستمزد پرداختی باشد.

چرا افزایش تولید برای بنگاه‌ها سودآور نیست؟ از یک طرف هزینه‌های نامرئی تولید (هزینه‌های معاملاتی) بسیار بالا و از طرف دیگر نظام مالیاتی و برداشت‌های گوناگون از درآمد و سود بنگاه‌ها به صورت عوامل مهم بازدارنده عمل می‌کنند.

منظور از هزینه‌های نامرئی یا معاملاتی عبارت است از: صرف وقت و انرژی زیاد، و بعضا صرف منابع مالی به صورت پول یا رشوه برای اخذ مجوزهای گوناگون از مراجع مختلف اداری برای راه‌اندازی و ادامه فعالیت اقتصادی.

دریافت سود و ربا، ماهیت بانکداری موجود در آئین یهود و مسیحیت است.

منبع: IPDF.IR