در یک ماه گذشته اخباری جسته و گریخته از فروپاشی دیترویت به گوش می رسد که با کمال حیرت باید گفت که این اخبار اکثرا درست.
دیترویت جزء چهار شهر صنعتی ایالات متحده بوده و این که می شنویم این شهر فروپاشیده از نظر اقتصادی یعنی اقتصاد ایالات متحده به لرزش افتاده و لرزه ی اقتصاد ایالات متحده یعنی لرزه‌ی اقتصاد وابستگان این کشور از نظر اقتصادی و سیاسی.البته من به ابعاد اقتصادی این جریان زیاد کاری ندارم و صحبت من بر روی ضعف مدیریت اقتصادی و استراتزیک دیترویت است و بررسی روند فروپاشی دیترویت از نظر مدیریتی که ممکن است مبتلا به ما هم باشد مهم است چرا که این خطر ما را هم تهدید می‌کند.
قبل از این که وارد ریشه شناسی این جریان به صورت مختصر شویم اشاره ای به وضع موجود این شهر در شمال غربی ایالات متحده در حال حاضر می کنم:
1-روند کاهش جمعیت این شهر از سال1950 آغاز شد و به گونه ای پیشرفت که هم اکنون بیش از75%جمعیت از این شهر مهاجرت کردند و حتی توان مدیران ایالات متحده در مدیریت بحران هم ضعیف بود و این شهر روبه خاموشی مطلق است.
2-روند ترویج بیکاری شدید از سال1998 شروع شده که در نهایت به همراه کاهش جمعیت موجب فروپاشی شد.
3-بدهی‌های این شهر در هنگام اعلام ورشکستگی به ۱۸ میلیارد دلار می رسید.
4-مطالبات معوق آن به ۲ میلیارد دلار می‌رسید.
5- به گفته جولیان اسنایدر مدیر امور اضطراری دیترویت حدود 38% کل بودجه شهر به هزینه‌هایی چون پرداخت حقوق بازنشستگی و تصفیه بدهی‌ها اختصاص پیدا کرده است.
و…..
ورشکستگی دیترویت بزرگترین ورشکستگی بخش عمومی در آمریکا بوده‌است و این ضربه ی بسیار محکمی به ایالات متحده زده که جبران ناپذیر است با توجه به بدهی های ملی ایالات متحده.اگر بخواهم اهمیت این فروپاشی و عظمت این مسئله را برای شما بیان کنم به شما پیشنهاد می کنم که فرض کنید اقتصاد ایران در روند تشدید عمودی ستون بحران در نمودار مکعب بحران به بحران رسیده و یکی از چهار پایه اصلی صنعتی مثلا اراک یا قزوین فروپاشیده و برشکست شده.تصور کنید که خیابان های اراک خالی از جمعیت و مانند شهر های سوریه خاموش و مثل کشوری جنگ زده است که نا امیدی در اون به واضحی دیده می شود،وضعیت الان دیترویت اینگونه است.یعنی شهری که بزرگترین کارخانجات تولید ماشین از جمله فورد(ford)یا جنرال موتور(General Motors) را در خورد جای داده که تکنولوژی اون شرکت ها آرزوی خودرو ساز های ما است فروپاشیده اما چرا؟
خب شاید بتوان گفت که هیچ جامعه ای از نظر اقتصادی و سیاسی به فروپاشی نمی کشد مگر این که مدیران آن جامعه نا توان و بی لیاقت باشند و مدیران بی لیاقت توسط افراد بی لیاقت و افراد بی لیاقت بر اثر علم فاسد و بی خاصیت که مفید نیست تربیت شده اند.
اگر بخواهم علل فروپاشی دیترویت را از نظر مدیریتی بررسی کنم در اولین مورد به علمی که مدیران اقتصادی دیتروید خوانده اند اشاره می کنم چرا که اگر قرار بود این علم قابل اعتماد باشد و از نظر تئوری درست باشد نباید ممانعت می کرد با فرمان خدا در رابطه با ربا.
علمی که امروز مدیران ایالات متحده دارن در اقتصاد پیاده می کنند جوابگوی هیچیک از کشور های لیبرال نیست و ماهم که داریم از اونها در مدیریت اقتصاد پیروی می کنیم بسیار خطر ناک است و متاسفانه مدیران ما آگاه نیستند.
نکته ی دیگر در این علم اشاعه ی تولید بی حد و مرز اسکناس بدون پشتوانه(طلا) است که کمر اقتصاد را می شکند و این تهدید متوجه ما هم است.
این علم به گفته ی برنده ی نوبل اقتصاد (جزف استیگلیتس )سقوط آزاد کرده و باید مدیران ایالات متحده آگاه بودند نسبت به این گفته اقتصاد دان بزرگشون و مدیران ما هم باید عبرت بگیرند.
دومین مورد که به مورد اول هم نزدیک است رواج بی حساب بانک و بورس توسط مدیران اقتصادی است که هیچکس روی این نظارت نداشته و به خاطر وجود پول زیاد و ترکیب شدن با بیمه ایالات متحده در جهت پرداختن وام و بدهکاری شهروندان در عوض کار اونها ،این مشکل به وجود آمده.
سومین مورد فساد اخلاقی و مالی مدیران و شهروندان است که همه را به هم وابسته کرده و باعث بسته شدن تصمیم گیری آزادانه از نظر اقتصادی و سیاسی در ایالات متحده شده.
چهارمین مورد ربا ی سازمان یافته در ایالات متحده است که گذشته از مسئله مذهبی امری غلط از نظر مدیریت اقتصادی است که آزادی یک مدیر در تصمیم گیری را مخدوش می کند و باعث کرمخوردگی اقتصادی از درون می شود،چرا که ربا باعث اسکان پول می شود(جلوی چرخش پول را از نظر مدیریت مالی می گیرد) و اسکان پول یعنی نابودی تولید و نابودی تولید یعنی نابود اقتصاد و نابودی اقتصاد ایالات متحده بعنی نابودی اقتصاد های لیبرال (که ماهم در دامنه ی اون هستیم و باید فکری بکنیم).
حال احساس می کنم که این خطر مدیریتی و اینکه علم تولید شده توسط غرب و اجرای اون توسط مدیران در کشور مارا روبروی فروپاشی اقتصادی قرار می دهد که توان مقابله با اون را نداریم و الگوی تاپ مدیریت اقتصادی ما یعنی ایالات متحده به این روز افتاده و باید عبرت گرفت مشکل کجاست، این عبرت گرفتن توسط مدیران ایران خاموش است و این جای تاسف دارد و باید سعی کرد که آگاهشان کنیم و از خواب بیدارشان کنیم تا استادان اقتصاد را پاسخگو کنند که چرا علمی کاربردی تولید نکردید بر مبنای اسلام؟
والسلام،یا حق
منبع: سیاست استراتژیک
