در قرآن چهار کلمه وجود دارد: ربا، زیاد، اضعاف، برکت. همه این کلمات به معنی افزایش‌اند اما در عمل با یکدیگر تفاوت‌های زیادی دارند. ربا نوعی از زیاد شدن است که شبیه به بزرگ‌شدن یک حباب می‌ماند. سریع و زیبا، اما توخالی! و خدا به این نوع از زیاد شدن قول به محاق رفتن را داده.

حال با این تعریف در فقه مصادیقی را یافته بودند؛ ربای قرضی و ربای معاملی. اما اکنون شکل متفاوتی از ربا در جامعه پدید آمده که می‌بایست اولا ربا بودن آن را برای همگان ثابت و ثانیا آن را به همه اطلاع داد.

1. در نظام‌های امروز جهان شیوه‌ای برای تامین هزینه‌ها(مالی) وجود دارد که به آن خلق پول می‌گویند. در تعریف بسیار ساده این پدیده باید گفت به صورت الکترونیکی عدد موجودی را زیاد می‌کنند یعنی از هیچ پول می‌سازند. نکته جالب اینجاست که یکی از علائم خلق پول بی‌رویه در هر جامعه‌ای تورم آن جامعه است. این یعنی همان تعریف ربا! «اطلاعات بیشتر: خلق پول»
2. ربای دیگری که امروز در جهان به وفور یافت می‌شود بدهی‌های آن کشور است. بدهی‌های هر کشوری یا بر اثر خلق پول ایجاد شده یا بر اثر استقراض. در جهان استکباری امروز هیچ دولتی قرض‌الحسنه به دولت دیگر نمی‌دهد! پس بدیهی است که قرض ربوی است و اگر خلق پول هم باشد، آن هم ربا است «اطلاعات بیشتر: بدهی‌های جهان»
3. ربای بعدی بازی با ارزش پول هر کشور است که دست‌آویزی شده برای جبران کسری‌های هر کشور. در تعریف ربا می‌گفتیم یک چیز زیاد بشود و طرفین معادله از حالت تساوی خارج بشود. حال ارزش پول که همانند متر خودش وسیله اندازه‌گیری قیمت اجناس است، وقتی تغییر کند: ربا اتفاق افتاده «اطلاعات بیشتر: ارزش پول»
4. در این بین تنها چیزی که اثر گذاری کاملی ندارد سود بانک‌ها است، زیرا به خودی خود عامل مستقلی نیست. (به تورم، ارزش پول، حجم نقدینگی و خلق پول و …. بستگی دارد)